سنسوری كه سطح هورمون استرس را اندازه گیری می كند
بیست و یکم: پژوهشگران روسی، اولین نمونه از نوعی سنسور را ابداع نموده اند که می تواند سطح هورمون استرس را در بدن اندازه گیری نماید.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، پژوهشگران موسسه "Skoltech" روسیه، اولین نمونه از یک سنسور مبتنی بر فلورسنس را برای تشخیص مداوم غلظت هورمون "کورتیزول"(Cortisol) ابداع نموده اند که می تواند به بررسی بیماریهای مختلف کمک نماید.
کورتیزول، یک هورمون استروئیدی است که معمولا بعنوان هورمون استرس شناخته می شود و نقش قابل توجهی را در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی از سطح گلوکز گرفته تا فشار خون و التهاب بر عهده دارد. کاهش یا افزایش سطح کورتیزول، با بیماریها و نشانه های گوناگونی ارتباط دارد اما نظارت دقیق و قابل اطمینان بر سطح کورتیزول بدن هنوز امکان پذیر نیست. روش های آزمایشگاهی فعلی مانند "الایزا"(ELISA) بااینکه قابل اعتماد هستند اما به خاطر نیاز به آماده سازی نمونه نمی توانند با نظارت در لحظه سازگار شوند.
"ولادیمیر دراچف"(Vladimir Drachev)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: ابتدا باید بگویم که بررسی درون کشتگاهی هر نوع "آنالیت"(Analyte)، یک چالش است. دوم این که کورتیزول، یک مولکول نسبتا کوچک است و نهایتا این که گرفتن آزمایش خون از موش و انسان همیشه مخرب است برای اینکه هر نوع آزمایشی، به شروع استرس منجر می شود، غلظت کورتیزول را بالا می برد و آزمایش را بی نتیجه می کند. هدف ما، ابداع یک سنسور قابل کاشت کورتیزول است که در لحظه کار کند و در جریان خون قرار بگیرد.
دراچف و همکارانش با بهره گیری از نانوذرات طلا، اولین نمونه از یک سنسور ایمنی را برای نظارت بر کورتیزول ابداع کردند.
فلورسنس می تواند بعنوان یک نشانه تراکم کورتیزول، در نمونه اندازه گیری شود.
این سنسور جدید در آزمایش های درون کشتگاهی، پایین ترین میزان تشخیص کورتیزول را در مقایسه با سطوح معمولی در پلاسمای انسانی نشان داد. واکنش برگشت پذیر نیز در بررسی ها درون کشتگاهی نشان داده شد. پژوهشگران امیدوارند که روش آنها، به ابداع یک سنسور قابل کاشت جهت بررسی مداوم غلظت کورتیزول در لحظه بیانجامد. این سنسور قابل کاشت، مانند یک فیبر نوری است که در یک غشای نیمه تراوا قرار می گیرد و در یک سوزن نازک گذاشته می شود. این سوزن، چندین لایه داخلی دارد و بواسطه فیبر نوری، به یک طیف سنج قابل حمل متصل می شود.
دراچف اظهار داشت: ما باید یک سنسور قابل کاشت را ابداع نماییم که با یک لایه نیمه تراوا، از مایع بیولوژیکی جدا می شود. هم اکنون، چنین ابزارهایی جهت بررسی گلوکز وجود دارند؛ با توجه به این هنوز چالش های بزرگی پیش رو است.
این پژوهش، در مجله "Talanta" به چاپ رسید.
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب