یك پژوهشگر اردبیلی مطرح كرد؛
تشریح اثر قرنطینه بر محیط زیست ووهان كرونازده
اردبیل سوالماز فتح العلومی یکی از پژوهشگران اردبیلی است که با همکاری چند پژوهشگر داخلی و خارجی اهتمام کردند با نگاهی نو و متفاوت از مطالعات قبلی، اثرات مثبت قرنطینه ناشی از COVID-19 بر شرایط زیست محیطی ووهان در دوره قرنطینه در چین و میلان در ایتالیا را بررسی نمایند تا قدم کوچکی در امتداد بهبود شرایط زیست محیطی جهان بردارند.
در این تحقیق تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهرهای ووهان (Wuhan) در کشور چین و میلان (Milan) در کشور ایتالیا که بیشترین تأثیر را از بیماری COVID-19 دیده اند، مدلسازی شد و نتایج این مطالعه نشان داد که شرایط اکولوژیکی سطح بیش از 70 درصد از مساحت شهر میلان و 52 درصد از شهر ووهان در تاریخ قرنطینه نسبت به تاریخ مشابه در دوران پیش از قرنطینه بهبود یافته است که بیان کننده تأثیر قابل توجه قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر است.
سولماز فتح العلومی در گفت و گو با ایسنا اظهار نمود: با افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی، کارهای انسانی بطور قابل توجهی موجب تخریب محیط زیست و منجر به افزایش نتایج منفی زیست محیطی فراوانی همچون آلودگی آب و هوا، تشکیل و افزایش شدت جزیره حرارتی، تخریب شرایط اکولوژیکی سطح، تأثیر منفی بر آسایش حرارتی و غیره شده است.
وی ادامه داد: از آنجائیکه شرایط زیست محیطی تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی انسانی دارد، پس کمی سازی تاثیر کارهای انسانی بر زمینه های مختلف زیست محیطی مناطق شهری از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
فتح العلومی با اشاره به اینکه برای جلوگیری از تخریب و بهبود شرایط زیست محیطی، کاهش کارهای انسانی مخرب در محیط طبیعی و غیر طبیعی در مطالعات گوناگون مورد تاکید قرار گرفته است، افزود: با این وجود، به علت منافع اقتصادی انسانها، توجه خاصی به این مساله نمی شد، تا اینکه در یک سال گذشته، اتخاذ راهکارها در قالب سطوح مختلف قرنطینه ناشی از بیماری COVID-19، عاملی الزامی برای کاهش فشار کارهای انسانی بر محیط زیست شد.
پژوهشگر دانشگاه محقق اردبیلی افزود: بیماری عفونی COVID-19 بر اثر کرونا ویروس سندرم حاد تنفسی (SARS-CoV-2) بوجود می آورد که نخستین بار در تاریخ 31 دسامبر 2019 از شهر ووهان چین گزارش شد و باتوجه به مسری بودن، با سرعت بالایی در سراسر جهان گسترش یافت و خیلی از کشورهای جهان را درگیر کرد و در 12 مارس 2020 بعنوان یک بیماری همه گیر شناخته شد. تا 26 فوریه 2021 بیش از 113 میلیون نفر از مردم جهان به این بیماری مبتلا شدند که از بین آنها بیش از دو و نیم میلیون نفر فوت کردند.
وی اشاره کرد: باتوجه به شرایط مذکور، کشورهای جهان بمنظور جلوگیری از شیوع این ویروس، قوانین و اقدامات خاص و بازدارندهای را در ابعاد مختلف زندگی مردم لحاظ کردند، همچون این اقدامات می توان به بسته شدن مرزهای خارجی و کاهش چشم گیر تردد قطار، اتوبوس و مسافرتهای هوایی، اعمال فاصله گذاری اجتماعی، ممنوعیت وقایع عمومی، تعطیلی مدارس، دانشگاهها و مشاغل غیر ضروری اشاره نمود. همین طور قوانین قرنطینه در تعداد زیادی از شهرهای جهان اعمال شد.
فتح العلومی با اشاره به اینکه شیوع COVID-19 و وضعیت تعطیلی (lockdown) در سراسر جهان، علاوه بر تأثیر منفی قابل توجه بر اقتصاد جهان، موجب کاهش فشار کارهای آنتروپوژنیک بر محیط زیست در مقیاسهای محلی، منطقهای و جهانی شد، تصریح کرد: بدین سبب باتوجه به اهمیت بالای شرایط زیست محیطی بر کیفیت زندگی انسان، مدلسازی تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط زیست محیطی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
کارشناس آزمایشگاه گروه باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی اظهار داشت: با وجود اینکه مطالعات گوناگون به بررسی اثرات و عواقب منفی شیوع COVID-19 و قرنطینه ناشی از آن در سطح بین المللی پرداخته اند، با این وجود ما کوشیدیم با نگاهی نو و متفاوت از مطالعات قبلی، اثرات مثبت قرنطینه ناشی از COVID-19 بر شرایط زیست محیطی را بررسی نماییم و قدم کوچکی در امتداد بهبود شرایط زیست محیطی جهان برداریم.
وی افزود: برای دستیابی به این هدف، تأثیر قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهرهای ووهان (Wuhan) در کشور چین و میلان (Milan) در کشور ایتالیا که بیشترین تأثیر را از بیماری COVID-19 دیده اند، مدلسازی شد و نتایج این مطالعه نشان داد که شرایط اکولوژیکی سطح بیش از 70 درصد از مساحت شهر میلان و 52 درصد از شهر ووهان در تاریخ قرنطینه نسبت به تاریخ مشابه در دوران پیش از قرنطینه بهبود یافته است که بیان کننده تأثیر قابل توجه قرنطینه COVID-19 بر شرایط اکولوژیکی سطح شهر است.
فتح العلومی اشاره کرد: در حقیقت شرایط اکولوژیکی سطح شهر به علت کاهش کارهای مخرب انسانی در محیط شهری در دوران قرنطینه به صورت قابل توجهی بهبود یافته است.
وی افزود: این کار تحقیقاتی حاصل همکاری متخصصان علوم مختلف همچون سید کاظم علوی پناه، مجید کیاورز و محمد کریمی فیروزجایی از دانشگاه تهران در زمینه علوم سنجش از دور حرارتی و انعکاسی در زمینه شهری، سولماز فتح العلومی از دانشگاه محقق اردبیلی در زمینه علوم خاک، مهدی همایی از دانشگاه تربیت مدرس در زمینه آب، جمال جوکار از دانشگاه کپنهاگ دانمارک در زمینه علوم مکانی است که در نهایت مورد استقبال جامعه علمی بین المللی قرار گرفت و در قالب یک مقاله بینالمللی با عنوان Modeling the impact of the COVID-19 lockdowns on urban surface ecological status: A Case Study of Milan and Wuhan cities در مجله Journal of Environmental Management از انتشارات Elsevier با ضریب تأثیر 5.64 و H-INDEX=161 به چاپ رسید.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب