استفاده از فسیل های 100 میلیون ساله برای پیشبینی آب و هوای آینده زمین
دیرینه شناسان، ستاره شناسان و ریاضیدانان در تحقیقات بی نظیری در تلاشند تا با استفاده از شواهدی از تغییرات جوی در فسیل ها پیشبینی کنند در دهه های آینده چه اتفاقی برای آب و هوای زمین خواهد افتاد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از نشریه کلایمت آو پست، گروهی از دانشمندان بین المللی از دانش ستاره شناسی موجی- گرانشی که برای پیدا کردن سیاه چاله ها در فضا مورد استفاده قرار می گیرد، برای مطالعه فسیل های دریایی بعنوان پیشگویان آب و هوای آینده کره زمین استفاده کردند.
پروفسور ایلیا ماندل(Ilya Mandel)، و همکارانش از پروژه(ARC Centre of Excellence in Gravitational Wave Discovery)، نشانگرهای زیستی را که ارگانیسم های کوچک تک سلولی به نام آرکیا( archaea) در گذشته های دور همچون دوره کرتاسه( Cretaceous) و ائوسن( Eocene) برجای گذاشته اند، مطالعه کردند.
پلانکتون های آرکیا در اقیانوس ها ترکیبات خاصی به نام گلیسرول دیالیک گلیسرول تتراترز (Glycerol Dialkyl Glycerol Tetraethers) تولید می کنند. میزان تولید انواع مختلف این ترکیبات بستگی به دمای آب در محل تشکیل آن دارد. بررسی رسوبات اقیانوسی و میزان این مواد در آنها می تواند به فهمیدن سابقه ی زمین شناسی تغییرات دمایی کمک نماید.
تا به امروز، دانشمندان مجموع این ترکیبات را با فقط یک پارامتر به نام "تکس۸۶"(TEX۸۶) بررسی می کردند که می تواند برای تخمین تقریبی دمای سطح آب استفاده گردد. با این وجود، وقتی مقادیر تکس ۸۶ حاصل از رسوبات به تازگی تشکیل شده را با دمای سطح دریا در همان دوره زمانی مقایسه کردند فهمیدند که این برآوردها خیلی دقیق نیست.
پروفسور ماندل می گوید: بعد از چندین دهه مطالعه، بهترین مدلهای موجود فقط قادر به اندازه گیری دما از ترکیبات GDGT با دقت حدود ۶ درجه سانتی گراد هستند. بنابراین، نمی توان برای اندازه گیری های دقیق آب و هوای گذشته به این روش اعتماد کرد.
پروفسور ماندل و همکارانش در دانشگاه بیرمنگام انگلستان از ابزارهای مدرن برای بهبود تخمین دما برپایه ترکیبات GDGT بهره برده اند. این ابزارها در اصل مورد استفاده ی اخترشناسان در زمینه ی موج گرانشی و برای ساخت مدلهای پیشبینی کننده نحوه ی درهم آمیختن سیاهچاله ها و ستاره های نوتورنی است. این امر آنها را قادر می سازد تا برای نخستین بار تمام مشاهدات را در نظر بگیرند و به یک پارامتر خاص اکتفا نکنند و دماسنجی برای سنجش دمای گذشته زمین بسازند. این گروه با استفاده از این ابزارها دما را با دقت ۳.۶ درجه اندازه گیری کردند که پیشرفتی قابل توجه است چونکه این عدد حدودا دو برابر دقت مدلهای قبلی است.
به گفته پروفسور ماندل، تعیین میزان گرم شدن زمین در دهه های آینده به مدل سازی بستگی دارد.
او می گوید: بسیار مهم می باشد که این مدلها با استفاده از تاریخ هزاران ساله تغییرات آب و هوایی تنظیم شوند تا بتوان آینده ی زمین را پیش بینی نمود.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب