تهدیدی به نام میكروب های فرازمینی
به گزارش بیست و یكم تحقیقات روی ریزاندامگان بیگانه نشان داده است انسان ها و سایر پستانداران می توانند در مبارزه با میكروب های فضایی كه امكان دارد توسط فضانوردان از فضا به زمین آورده شوند، به دردسر جدی بیفتند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، تحقیقات جدید نشان داده است سیستم ایمنی بدن پستانداران -از جمله انسان- می تواند برای شناسایی و واکنش به میکروب های برآمده از سیاره های دیگر دست و پا بزند.
میکروارگانیسم ها یا ریزاندامگان(مانند باکتری ها و ویروس ها) می توانند فراتر از زمین هم وجود داشته باشند و هم اکنون برنامه هایی برای جستجوی علایم مربوط به آنها در مریخ و بعضی از قمرهای زحل و مشتری وجود دارد.
چنین موجوداتی امکان دارد بر پایه اسیدهای آمینه(بلوک های کلیدی ساختمان تمام حیات) مختلفی نسبت به شکل های حیات موجود در زمین باشند.
دانشمندان دانشگاه های "آبردین" و "اکستر" چگونگی واکنش سلول های ایمنی پستانداران به پپتیدهای(ترکیب های اسیدهای آمینه) حاوی دو اسید آمینه که در کره زمین نادر هستند، اما معمولاً در شهاب سنگ ها یافت می شوند را آزمایش و مشاهده نمودند که واکنش ایمنی به این پپتیدهای بیگانه نسبت به واکنش به آنهایی که در روی زمین معمول هستند، دارای کارآمدی کمتری است.
این مطالعه روی موشها انجام شده است، چون که سلول های ایمنی بدن آنها به شکلی مشابه با انسان عمل می کند و نتیجه این آزمایش نشان داد که میکروارگانیسم های خارج از زمین می توانند برای مأموریت های فضایی و در صورت آورده شدن با فضانوردان به زمین، تهدید بزرگی باشند.
پروفسور "نیل گو" از محققان این مطالعه در دانشگاه اکستر اظهار داشت: حالا جهان از چالش ایمنی ناشی از ظهور پاتوژن های کاملاً جدید آگاه است. ما بعنوان یک آزمایش، از خود سوال پرسیدیم که اگر قرار باشد در معرض یک میکروارگانیسم قرار بگیریم که از یک سیاره دیگر یا یک قمر قرار بگیریم، چه اتفاقی خواهد افتاد.
وی ادامه داد: بعضی از ساختمان های آلی بسیار غیر معمول در خارج از سیاره زمین وجود دارند و می توان از آنها برای ساخت سلول های میکروب های بیگانه استفاده نمود. اگر چنین موجوداتی کشف و به زمین آورده شوند و بعد از آن به صورت تصادفی از کنترل بیرون بروند، آیا سیستم ایمنی بدن ما می تواند پروتئین های ساخته شده از این بلوک های غیرزمینی را شناسایی و با آنها مبارزه کند؟ مطالعه ما به این واقعه فرضی پرداخته است.
محققان واکنش سلول های T که سلول های کلیدی برای واکنش های ایمنی هستند را به پپتیدهای حاوی اسیدهای آمینه معروف به "ایزووالین"(isovaline) و "اسید آلفا-آمینوایزوبوتیریک"( α-aminoisobutyric) که معمولاً در شهاب سنگ ها یافت می شوند، بررسی کردند.
واکنش سیستم ایمنی با سطح فعال سازی ۱۵ درصد و ۶۱ درصد در مقایسه با ۸۲ درصد و ۹۱ درصد قرارگیری در معرض پپتیدهای کاملاً از اسیدهای آمینه ساخته شده که در سطح زمین معمول هستند، کمتر بود.
دکتر "کاتیا شفر" سرپرست این مطالعه از دانشگاه اکستر اظهار داشت: زندگی روی زمین به ۲۲ اسید آمینه حیاتی وابسته است. ما "اگزو پپتیدها" یا همان پپتیدهای فرازمینی حاوی اسیدهای آمینه را که در کره زمین کمیاب هستند، ترکیب و آزمایش کردیم که آیا سیستم ایمنی پستانداران می تواند آنها را تشخیص دهد؟
وی ادامه داد: تحقیقات ما نشان داد که سلول های T با قرارگیری در معرض این اگزوپپتیدها هنوز هم فعال می شوند، اما واکنش آنها نسبت به واکنش شان به پپتیدهای معمولی زمین کارآیی کمتری دارد.
وی افزود: ازاین رو ما حدس می زنیم که تماس با میکروارگانیسم های فرازمینی می تواند یک خطر ایمنی جدی برای مأموریت های فضایی باشد.
کشف آب به صورت مایع در چندین مکان در منظومه شمسی این احتمال را بوجود می آورد که امکان دارد حیات میکروبی در خارج از کره زمین تکامل یافته باشد و ازاین رو می تواند به صورت اتفاقی وارد اکوسیستم زمین هم بشود.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب