چطور دمشق در بانک اهداف رژیم صهیونیستی قرار گرفت؟
به گزارش بیست و یکم، رژیم صهیونیستی در حالی خاک سوریه را هدف تجاوز نظامی گسترده قرار داده است که پیش تر جولانی ضمن گرفتن عکس یادگاری با ترامپ، موافقت خود با نرمال سازی روابط با تل آویو را اعلام نموده بود.
به گزارش بیست و یکم به نقل از خبرگزاری مشرق، پس از روی کار آمدن رژیم جولانی، در قاب رسانه های جریان اصلی تصویر صدمه دیده و آتش گرفته بشار اسد رئیس جمهور سابق سوریه بر فراز یکی از ساختمان های دولتی، نشان دهنده آغاز دوران جدید برای سوریه جنگ زده و حرکت بسمت «دموکراسی»، «آزادی» و «توسعه» بود!
تروریست های روز گذشته که نام بعضی از سران اصلی آنها در فهرست سیاه آمریکا و کشورهای اروپایی هم قرار داشت، ناگهان تبدیل به «رهبران آزادی» و الگوی کشورهای ضدآمریکایی برای گذار به آینده جدید شدند! در حالیکه دوربین خبرنگاران درحال نمایش شادی مخالفان اسد بود، نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی بخش های باقیمانده از بلندی های جولان را اشغال و سرکوب گسترده ارتش سوریه را در نقط مختلف این کشور شروع کردند. سوریه امروز شاید حمایت بخش بزرگی از کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای را داشته باشد اما بدون داشتن توان دفاعی لازم تبدیل به «هدفی آسان» برای ماشین جنگی رژیم صهیونیستی شده است.
چه اتفاقی رخ داد؟
عصر روز چهارشنبه شانزدهم ژوئیه ۲۰۲۵، یسرائیل کاتس وزیر جنگ رژیم صهیونیستی از آغاز حملات دردناک رژیم صهیونیستی به سوریه خبر داد! ماجرا از آنجا شروع شد که تل آویو با دستاویز قرار دادن احساسات دروزی های ساکن فلسطین اشغالی، خویش را بعنوان حامی اصلی حقوق دروزی ها در جنوب سوریه معرفی و به نیروهای جولانی گوشزد نمود که هرگونه حضور سنگین نظامی- امنیتی در این منطقه با واکنش تل آویو مواجه خواهد شد. تبلیغ این روایت سبب شد تا در بین دروزی ها چند دستگی افتاده و بخشی از آنها تل آویو را واقعاً حامی خود در منطقه شناسایی کنند.
اکنون هم بعضی از رهبران دروزی ها خواهان روابط حسنه با دمشق هستند، اما برخی دیگر همچون شیخ حکمت الهاجری خواهان مقاومت در مقابل نیروهای دولتی شده اند و از تل آویو کمک خواسته اند؛ نگاهی که همه رهبران دروزی، آنرا نمی پسندند. بعنوان مثال، ولید جنبلاط یکی از رهبران سیاسی بزرگ جریان دروزی که در ماجرای مشکوک «مجدل الشمس» هم روایت اسرائیلی را رد کرده بود، اقدامات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه را قویا محکوم نمود.
دور جدید درگیری ها میان نیروهای رژیم جولانی و دروزی ها در حالی صورت گرفت که جولانی با گسیل نیروهای خود بسمت استان سویدا قصد داشت دامنه نفوذ رژیم خویش را گسترش دهد. همزمان اسرائیل به نیروهای جولانی گوشزد نمود که اگر وارد این منطقه شوند، مورد حمله قرار خواهند گرفت.
رد شدن نیروهای جولانی از خط قرمز رژیم صهیونیستی، نقطه آغاز حملات هوایی تل آویو به نقاط مختلف سوریه بود. بعد از پایان موج اول حملات هوایی، واشنگتن ادعا نمود که نوعی وضعیت «آتش بس» در سویدا حاکم کرده و قرار شد تا نیروهای جولانی با برگزاری ایست و بازرسی در سویدا کنترل منطقه را به دست گیرند. عصر پنج شنبه ۱۷ ژوئیه اما رژیم جولانی اعلام نمود که دروزی ها و ارتش اسرائیل با انجام حملات جدید، آتش بس را نقض کردند.
عادی سازی با طعم جنگ
جولانی برای حکام ترکیه، سعودی و قطر نماد بازگشت مجدد به میدان شام و گسترش نفوذ کشورهای یاد شده در منطقه شرق مدیترانه است. آنها از اولین روزهای روی کار آمدن جولانی وعده داده بودند که تحریم های این کشور را به سرعت بردارند و زمینه بازگشت دمشق به جامعه جهانی را فراهم آورند.
همچنین کشورهای یاد شده قول دادند تا به رژیم جدید سوریه کمک کنند تا در کوتاه ترین زمان ممکن این کشور جنگ زده را بازسازی کند. در سوی مقابل، حکام جدید دمشق هم وعده دادند که با نشان دادن انعطاف زیاد، بدون درنظر گرفتن حقوق مردم سوریه همچون بازگشت بلندی های جولان به این کشور، تن به نرمال سازی روابط با رژیم صهیونیستی داده و از راه همکاری امنیتی نزدیک با واشنگتن و تل آویو، تبدیل به بخشی از پروژه امنیتی تضعیف مقاومت در جبهه شرق عربی شوند.
برهمین اساس روز جمعه ۱۸ آوریل ۲۰۲۵ جولانی با کوری میلز و مارلین استازمن نمایندگان جمهوری خواه کنگره آمریکا در مورد مسایل مختلف دوجانبه، منطقه ای و بین المللی به بحث و گفتگو پرداخت. میلرز در مصاحبه با بلومبرگ اعلام نمود که دو مساله «رفع تحریم های سزار» و «عادی سازی روابط با اسرائیل» در دستورکار مذاکرات تیم آمریکایی با جولانی بوده است. پس از این دیدار و سپس میانجیگری سعودی، زمینه دیدار جولانی و ترامپ در عربستان سعودی و اعلام لغو تحریم های سزار فراهم گردید.
پس از سلسله تحولات یاد شده اغلب کارشناسان بر سر نزدیک بودن نرمال سازی روابط دمشق- تل آویو اجماع داشته و تنها زمان عملیاتی شدن این رخداد برای آنها و برخی امتیازات پیشنهاد شده به سوریه محل اختلاف بود. تحولات هفته گذشته اما تمام این پیش فرض ها را تغییر داد و سبب شد تا به جای صلح آبراهام، گمانه زنی ها در مورد آینده سیاسی و حتی حفظ جان جولانی تبدیل به تیتر اصلی رسانه ها شود!
مقابله با کشور بدون ارتش
پس از سقوط دولت مرکزی در دمشق خیلی از فعالان سیاسی خارج نشین «فریاد پیروزی» سر دادند! این کارزار تبلیغاتی زمانی شدت گرفت که جولانی در ریاض با دونالد ترامپ دیدار و کمی بعد سایه «تحریم های سزار» از سر این کشور برداشته شد. پشت دوربین ها اما آن چه از افکار عمومی پنهان شد، بیشتر از ۵۰۰ حمله ارتش اسرائیل به امکانات پدافندی- آفندی سوریه بود که سبب شد تا بخش اعظمی از نیروی هوایی، دریایی، پدافندی و راداری این عربی از بین برود.
همزمان نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی با زیرپا گذاشتن موافقت نامه ۱۹۷۴ تمام بلندی های جولان همچون کوه حرمون را اشغال و نیروهای ویژه خویش را در استان سویدا مستقر کردند. تجاوز اخیر جنگنده های رژیم صهیونیستی به دمشق و هدف قرار دادن مراکز حیاتی مانند ساختمان وزارت دفاع، کاخ ریاست جمهوری و کوشش برای ترور مقامات ارشد رژیم جولانی امری غیرقابل پیشبینی یا عجیب نبود. حمله رژیم صهیونیستی به سوریه و تلاش نتانیاهو برای تحکیم هژمونی این رژیم در سرتاسر غرب آسیا، درحالی رخ داد که پیش تر، جولانی ضمن گرفتن عکس یادگاری با ترامپ، موافقت خود با نرمال سازی روابط با تل آویو را اعلام نموده بود.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب