ابتکار دانشمندان ایرانی در ابداع یک پانسمان نوین
به گزارش بیست و یکم، دانشمندان ایرانی یک پانسمان جدید ابداع نموده اند که برای بهبود استقامت مکانیکی و فعالیت ضدباکتریایی پوست طراحی شده است و می تواند به ترمیم زخم کمک نماید.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا، «محمود فعال»، «تهمینه احمدی» و «فاطمه دهقان» محققان گروه مهندسی پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی و «مسعود فعال» پژوهشگر مرکز تحقیقات گیاهان دارویی دانشگاه شاهد تهران، پانسمان جدیدی را با استفاده از روش الکتروریسی ساخته اند و نانولوله های کربنی را برای افزایش آزادسازی «کورکومین» و حفظ اثربخشی ضدباکتریایی از راه کنترل ساختاری در مقیاس نانو در آن گنجانده اند.
به نقل از آزو نانو، بهبود زخم یک فرایند فیزیولوژیکی پیچیده است که عفونت و اختلال در ترمیم بافت می توانند آنرا به خطر بیندازند. پانسمان های رایج که معمولاً از الیاف طبیعی مانند پنبه یا کتان ساخته می شوند، عملکرد محدودی دارند. چارچوب های نانوفیبری بخصوص گروهی که بر پایه پلیمرهای زیست سازگار مانند «پلی لاکتیک اسید» هستند، سطح گسترده و تخلخل بالایی را فراهم می آورند و همین خصوصیت ها آنها را به گزینه مناسبی برای دارورسانی کنترل شده و تعامل بافتی تبدیل میکند.
کورکومین یک ترکیب زیست فعال حاصل از زردچوبه است که خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی دارد. با این حال، استفاده از کورکومین در مراقبت از زخم به علت قابلیت حلالی ضعیف و دسترسی زیستی کم آن محدود است. نانولوله های کربنی، مزایای مکمل را عرضه می دهند. آنها فعالیت ضدباکتریایی ذاتی دارند و می توانند خواص مکانیکی و قابلیت آزادسازی دارو را در سیستم های مبتنی بر پلیمر بهبود ببخشند.
این پژوهش به بررسی ادغام نانولوله های کربنی در نانوفیبرهای پلی لاکتیک اسید-کورکومین برای ایجاد یک پانسمان چندمنظوره می پردازد که قادر به پشتیبانی ساختاری و کنترل عفونت است. این پانسمان با استفاده از روش الکتروریسی تولید شد که روش مناسبی برای ساخت نانوالیاف با مورفولوژی کنترل شده است. پلی لاکتیک اسید در دی کلرومتان حل شد و سپس کورکومین برای اطمینان از پراکندگی یکنواخت به آن افزوده شد. نانولوله های کربنی در تراکم متفاوت برای ارزیابی اثرات آنها بر خواص ساختاری و عملکردی ماده، به محلول اضافه شدند.
نانوالیاف الکتروریسی شده به کمک یک دستگاه استاندارد با سرعت جریان کنترل شده و فاصله ثابت سوزن تا دستگاه جمع کننده جمع آوری شدند. آزمایش های کششی، استقامت مکانیکی را ارزیابی کردند و قابلیت آزادسازی کورکومین را از راه سنجش های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. عملکرد ضدباکتریایی با استفاده از سویه های استاندارد باکتری «استافیلوکوکوس اورئوس» و «اشریشیا کلی» ارزیابی شد.
افزودن نانولوله های کربنی، استقامت مکانیکی و پایداری حرارتی نانوالیاف پلی لاکتیک اسید-کورکومین را به صورت قابل توجهی بهبود بخشید. آزمایش کشش نشان داد که حتی افزودن مقادیر کمی از نانولوله های کربنی، استقامت کششی را در مقایسه با پلی لاکتیک اسید خالص بالا می برد. بررسی آزادسازی دارو، انتشار کنترل شده و پایدار کورکومین را تأیید کرد که سرعت آن با تراکم نانولوله های کربنی تنظیم می شود. این اثر به بروز تغییراتی در تخلخل و ریزساختار چارچوب نسبت داده شد. سنجش های ضدباکتریایی نشان داد که ترکیبات حاوی نانولوله های کربنی، اثر مهاری قابل توجهی را بر رشد باکتری ها دارند.
آزمایش های جذب آب، مناسب بودن این ترکیبات را برای مراقبت از زخم بیشتر تأیید کرد. باآنکه پلی لاکتیک اسید به تنهایی جذب آب بالایی را نشان می داد، اما افزودن کورکومین و نانولوله های کربنی، این جذب را کم کرد. جذب آب متوسط، روش سودمندی برای مدیریت ترشحات بدون به خطر انداختن یکپارچگی مکانیکی پانسمان است.
این پژوهش در مجله «Scientific Reports» به چاپ رسید.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب