بهبود فعالیت مغز با گوش کردن به موسیقی
بیست و یکم: پژوهشگران در مطالعه ای جدید به بررسی اثر شنیدن موسیقی بر مغز به عنوان راهی بالقوه برای کاهش سرعت پیشرفت زوال عقل پرداختند و به نتایج امیدوارکننده ای رسیدند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا، به نقل از نیواطلس، پژوهش جدید به رهبری سایک لویی (Psyche Loui) از لابراتوار موسیقی و دینامیک عصبی دانشگاه نورث ایسترن (Northeastern) آمریکا، به دو سوال اساسی در مورد تاثیر موسیقی بر مغز پاسخ می دهد. چگونه یک برنامه موسیقی درمانی کنترل شده هشت هفته ای بر فعالیت و اتصال بین نواحی شنوایی و پاداش در مغز اثر می گذارد و آیا تاثیرات سودمند موسیقی درمانی، زمانی که آهنگ ها توسط خود فرد انتخاب شود، تقویت می شود یا خیر؟
پژوهشگران برای پاسخ به این پرسش ها، گروه کوچکی از سالمندان سالم از نظر شناختی را مورد بررسی قرار دادند. هر داوطلب با همراهی یک موسیقی درمانگر، دو لیست پخش موسیقی تهیه کرد که یکی از آنها «انرژی بخش» و دیگری «آرام بخش» نام گرفت.
این گروه موظف بودند در طول هشت هفته، هر روز به مدت یک ساعت به موسیقی های این دو مجموعه گوش دهند و از هر داوطلب خواسته شد که هنگام گوش کردن به موسیقی ها، به حالت ها، احساسات و خاطرات خود توجه کند و این کار، فقط پخش آهنگ ها در پس زمینه در حین انجام کارهای روزانه نباشد.
داوطلبان در این پژوهش به ۲۴ قطعه صوتی مختلف گوش دادند. شش مورد از این موارد توسط خود شرکت کننده انتخاب شدند، در صورتیکه بقیه قطعات موسیقی در ژانرهای مختلف توسط پژوهشگران انتخاب شدند. در ابتدا و انتهای مطالعه، هر یک از شرکت کنندگان مورد تصویربرداری مغز قرار گرفتند.
یافته های این تیم تحقیقاتی نشان داده است که گوش دادن به موسیقی برای مدت هشت هفته منجر به افزایش اتصال در بعضی از مناطق کلیدی مغز شده است.
لویی درباب نتایج به دست آمده اظهار داشت: ما شاهد تغییراتی در اتصال شنوایی به سیستم پاداش مغز بودیم، خصوصاً اتصال بین شبکه شنوایی و قشر پیش پیشانی داخلی مغز بعد از این مطالعه افزایش پیدا کرد. این نخستین باری است که تاثیر مثبت موسیقی بر بهبود اتصال میان شبکه های خاص مغزی در یک مطالعه مشخص می شود.
از نقطه نظر بالینی، این یافته ها هیجان انگیز هستند، برای اینکه کاهش اتصال و فعالیت در قشر پیش پیشانی داخلی در برخی از بیماریهای تخریب کننده عصبی، و همین طور بیماریهای روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی دیده می شود.
یافته اصلی دیگر در این پژوهش این بود که موسیقی انتخابی در مقایسه با سایر انواع موسیقی ناآشنا در درگیر کردن این مسیرهای مغزی بسیار مؤثرتر بوده اند. لویی تاکید کرد، بنظر می رسد مؤثرترین موسیقی، آن دسته ای باشد که به سالهای جوانی شرکت کننده برمی گردد. از شرکت کنندگان خواستیم که در حین انجام اسکن مغزی به حدود یک سوم از موسیقی های انتخاب شده خودشان و دو سوم موسیقی های انتخاب شده توسط پژوهشگران را گوش دهند، بطوریکه بتوانیم فعالیت مغز را بین موسیقی های انتخاب شده توسط آنها و موسیقی های دیگر مقایسه نماییم.
لویی اظهار داشت: متوجه شدیم که موسیقی هایی که شرکت کنندگان انتخاب نموده بودند، در درگیر کردن مغز بسیار موثرتر است. یک نکته کلیدی در این پژوهش این است که نمی توان یک استراتژی یکسان برای موسیقی درمانی برای همه در نظر گرفت؛ بدین سبب گوش دادن به موسیقی مورد علاقه مهم می باشد، اما آنچه که این پژوهش نمی تواند به آن پاسخ دهد این است که موسیقی درمانی دقیقاً چگونه می تواند به عنوان درمان برای بیماران مبتلا به زوال عقل از نظر بالینی موثر باشد.
پژوهش مشابهی که سال قبل توسط پژوهشگران دانشگاه تورنتو انتشار یافت، به بررسی تاثیر موسیقی بر بیماران مبتلا به آلزایمر با زوال شناختی در مراحل اولیه پرداخت. این یک مطالعه کوچک بود و تأثیر سه هفته گوش دادن به موسیقی را بین نوازندگان و غیر موسیقیدانان مقایسه کرد.
در حالی که فعالیت مغزی در شرکت کنندگانی که سابقه نواختن ساز داشتند کمی با دیگران متفاوت بود، اما علایم مشخصی از بهبود شناختی در هر دو گروه بعد از سه هفته موسیقی درمانی مشاهده شد. مایکل تاوت (Michael Thaut)، نویسنده ارشد این پژوهش می گوید که گوش دادن به موسیقی های آشنا در سنین بالاتر را می توان به نوعی، باشگاهی برای مغز در نظر گرفت.
البته برای گفتن این که گوش دادن به موسیقی می تواند به مبارزه با تخریب عصبی در رابطه با بیماری هایی مانند آلزایمر کمک نماید، هنوز زود است. با این وجود، لویی به دنبال این است که ببیند آیا می توان موارد دیگری را برای بهبود اثرگذاری بر مغز به این پروسه اضافه کرد یا خیر.
نتایج این پژوهش جدید در مجله Scientific Reports انتشار یافته است.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب