تله های مولکولی برای به دام انداختن کروناویروس!
پژوهشگران آمریکایی با مهندسی نانوذرات، نوعی تله مولکولی ابداع نموده اند که می توانند کروناویروس را به دام بیاندازند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از سایت رسمی "دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید"(UCR)، گروهی از پژوهشگران، نانوذرات جدیدی را مهندسی کرده اند تا بعنوان تله های مولکولی برای هدف قرار دادن "کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲" (SARS-CoV-2)، عمل کنند. این تله ها به کروناویروس متصل می شوند و از حمله آن به ماکروفاژها جلوگیری می کنند. "چانگچنگ ژو"(Changcheng Zhou)، سرپرست این پژوهش اظهار داشت: این نانوذرات می توانند به حفظ عملکرد منظم گلبول های سفید خون برای مبارزه با عفونت ویروسی کمک کنند.
ماکروفاژها
ژو توضیح داد که ماکروفاژها با شناسایی و بلعیدن ویروس ها، بعنوان سلول های ایمنی خط مقدم در واکنش به کروناویروس عمل می کنند. همچنین، این سلول ها سیتوکین هایی را تولید می کنند که تولید آنها بخش مهمی از واکنش ایمنی بدن است اما می تواند از کنترل بیرون رود.
طوفان سیتوکین ناشی از کروناویروس می تواند بافت را از بین ببرد و به اندام ها لطمه برساند. ژو اظهار داشت: ماکروفاژهای ملتهب می توانند به بافت های مختلف نفوذ کنند تا اثرات نامطلوب در رابطه با کووید-۱۹ همچون میوکاردیت یا التهاب قلب را پدید آورند.
وی ادامه داد: شاید یافته های ما را بتوان برای درمان بیماریهای در رابطه با کووید-۱۹ همچون بیماریهای قلبی مورد استفاده قرار داد. حدودا ۱۵ درصد از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که بیماری زمینه ای دارند، علاوه بر التهاب یا لطمه ریه ممکنست به آریتمی حاد قلبی و میوکاردیت مبتلا شوند. ماکروفاژها ممکنست نقش مهمی در این پروسه داشته باشند.
مکانیسم های زمینه ساز اختلالات ماکروفاژ ناشی از کروناویروس، برای دانشمندان کاملا شناخته شده نیستند. بگفته ژو، این مساله بدین سبب است که خیلی از سلول های ایمنی همچون ماکروفاژها، سطوح پایینی از گیرنده کروناویروس موسوم به "آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین انسانی"(hACE2) را بیان می کنند.
ژو افزود: پژوهش های پیشین دراین زمینه عمدتاً بر مکانیسم های وابسته به hACE2 متمرکز شده اند. از طرف دیگر، نتایج ما نشان می دهند که کروناویروس می تواند ماکروفاژها را برباید و واکنش های التهابی را حتی بدون hACE2 القا کند.
تله های مولکولی
ژو و گروهش، خنثی کردن کروناویروس با ذرات لیپوزوم را بعنوان یک راهبرد درمانی نوآورانه برای درمان بیماریهای در رابطه با کووید-۱۹ مورد بررسی قرار دادند. آنها از نانوذرات برای مهندسی "Liposome-hACE2" استفاده کردند تا آنرا بعنوان طعمه به کار ببرند.
ژو اظهار داشت: کروناویروس بجای سلول های ایمنی، به hACE2 روی سطح لیپوزوم ها متصل می شود و از ایجاد التهاب ناشی از ماکروفاژها جلوگیری می کند. همین طور ممکنست Liposome-hACE2 با اتصال به کروناویروس یا بدون اتصال به آن، توسط ماکروفاژها درونی شود و تکثیر ذرات کروناویروس را مهار کند. این کار به کاهش واکنش های التهابی کمک می نماید.
بررسی هایی روی ماکروفاژها در انسان و موش انجام شد. پژوهشگران دریافتند که در بافت موش، تله های مولکولی می توانند نفوذ ماکروفاژهای ناشی از پروتئین خوشه ای کروناویروس را در ریه و قلب مهار کنند و در نتیجه، به سرکوب التهاب ریه و قلب می پردازند. همین طور آنها دریافتند که پروتئین خوشه ای با فعال کردن یک مسیر سیگنال دهی موسوم به "NF-kB"، التهاب را تحریک می کند.
ژو اظهار داشت: نانوذرات ما در مقابل التهاب ناشی از کروناویروس، بسیار کارآمد هستند. حذف یک تنظیم کننده کلیدی موسوم به "IκB کیناز β" برای سیگنال دهی NF-kB می تواند واکنش های التهابی ماکروفاژهای ناشی از پروتئین خوشه ای را لغو کند. بنابراین، IKB کیناز β برای التهاب ماکروفاژهای ناشی از ویروس ضروری می باشد. این می تواند یک هدف مهم برای مقابله با کروناویروس باشد.
این پژوهش، با بودجه "انجمن قلب آمریکا"(AHA) و "مؤسسه ملی قلب، ریه و خون"(NHLBI) آمریکا انجام شده است.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب