ادیسون در مورد چرت زدن درست می گفت!
پژوهشگران در یک مطالعه جدید دریافته اند که یک چرت سریع، شانس شما را برای حل پازل های پیچیده سه برابر می کند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، "توماس ادیسون" وقتی در راه به ثمر رساندن اختراعاتش به مشکل برمی خورد، چرت کوتاهی می زد. او توپی را در دست می گرفت و وقتی که بر اثر به خواب رفتن، آن توپ از دستش می افتاد، بیدار می شد.
این کار به او اجازه می داد تا فقط وارد مرحله ای از خواب به نام N۱ شود، جایی که افراد می توانند رویاهایی از رویدادها و تجربیات اخیر و نزدیک خود داشته باشند.
حالا یک مطالعه جدید، این روش "ادیسون" را مورد بررسی قرار داده است و دریافت که انجام این کار، شانس شما را برای حل مسائل و معماها سه برابر می کند.
پژوهشگران دریافتند افرادی که حداقل ۱۵ ثانیه را در مرحله N۱ سپری کردند، ۸۳ درصد شانس بیشتری برای قانون راهکار معماهای ریاضی داشتند. این در حالیست که کسانی که بیدار ماندند و چرت نزدند، با ۳۰ درصد شانس مواجه بودند.
خیلی از افراد ممکنست چرت زدن را اتلاف وقت بدانند، اما "توماس ادیسون" همیشه برای تقویت خلاقیت خود دست به این کار می زد و همانطور که گفته شد، یک مطالعه جدید نشان داده است که این مخترع مشهور آمریکایی، از این کار در امتداد هدف خود نفع می برده است.
پژوهشگران "انستیتوی مغز پاریس" دریافتند یک چرت زدن سریع به یک «نقطه شیرین خلاقانه» نهیب می زند، برای اینکه فرد تنها به مرحله اول از خواب می رود که به حالت "هیپناگوژی" یا "N۱" مشهور است.
"هیپناگوژی" تجربه حالت انتقالی از بیداری به خواب است. در طول N۱، ماهیچه های شما شل می شوند و آغاز به مشاهده وقایع اخیر می کنید که به شما کمک می نماید تا یک انسداد ذهنی را که در راهکار یک معما به آن برخورده اید، از میان بردارید.
این مطالعه نشان داد کسانی که حداقل ۱۵ ثانیه را در حالت N۱ سپری کردند، ۸۳ درصد شانس بیشتری برای کشف راهکار معماهای ریاضی داشتند، در صورتیکه آنهایی که بیدار ماندند تنها ۳۰ درصد شانس داشتند.
حالا بنظر می رسد که "ادیسون" بیش از ۱۰۰ سال پیش می دانسته که چگونه می تواند از این نکته خلاقانه استفاده نماید.
او هنگام چرت زدن توپی را در دستانش می گرفت و زمانی که ماهیچه هایش شل می شد، توپ از دستانش رها می شد و وقتی که به زمین برخورد می کرد، "ادیسون" از چرت بیدار می شد تا ایده های الهام گرفته از خواب را استفاده نماید.
زمانی که خواب هستیم، فقط حدود پنج درصد از زمان را در حالت N۱ می گذرانیم که به طور معمول کمتر از ۱۰ دقیقه است و بعنوان زمان انتقال بین بیداری و خواب در نظر گرفته می شود. این مرحله از خوب همین طور مرحله ای کمتر مطالعه شده از خواب است.
پژوهشگران می گویند، در این مرحله، ماهیچه های ما آغاز به شل شدن می کنند و با بینش های رویا مانندی مواجه می شویم که مربوط به یک تجربه اخیر است.
این مطالعه جدید جهت بررسی این که آیا این بینش ها می توانند به افراد در غلبه بر موانع ذهنی کمک کنند یا خیر، انجام شد و از روشی مشابه با "ادیسون" بهره برد.
تقریباً ۱۰۳ نفر برای این مطالعه انتخاب شدند که از آنها خواسته شد تا روی یک معمای ریاضی کار کنند که در آن از آنها خواسته شده بود تا رشته ای از اعداد هشت رقمی را به رشته های هفت رقمی جدید با بهره گیری از قوانین خاصی بصورت گام به گام تبدیل کنند.
این مسئله با یک قانون پنهان طراحی شده بود که به آسانی معما را حل می کرد، اما به داوطلبان در مورد آن چیزی گفته نشد.
پژوهشگران به هر شرکت کننده ۳۰ بار فرصت دادند و آنهایی که نتوانستند آن قانون پنهان را بیابند یک چرت کوتاه ۲۰ دقیقه ای زدند.
به هر یک از آنها یک بطری پلاستیکی خالی داده شد تا در دست راست خود نگه دارند و پژوهشگران نیز فعالیت مغز آنها را با کلاه های الکتروانسفالوگرافی برای اندازه گیری امواج الکتریکی تولید شده توسط سلول های عصبی ثبت می کردند و شرکت کنندگان همان فرآیندی را تجربه کردند که "ادیسون" انجام می داد.
هنگامی که آنها آغاز به ورود به مرحله N۱ کردند، ماهیچه هایشان شل شد و در نهایت بطری از دست شان رها گردید و با برخورد به زمین، آنها بیدار شدند.
هنگامی که آنها از چرت بیدار شدند، پژوهشگران از هر فرد خواستند توضیح دهند که هنگام افتادن بطری به چه چیزی فکر می کردند یا در مورد چه چیزی خواب می دیدند.
برخی گزارش دادند که اعداد و اشکال هندسی درحال رقص را می دیدند، در صورتیکه برخی دیگر، رویاهایی عجیب مانند کولوسئوم روم یا یک اسب درون اتاق بیمارستان داشتند.
بعد از این چرت، شرکت کنندگان به حل آن معمای ریاضی بازگشتند و پژوهشگران دریافتند کسانی که چرت زدند و با افتادن بطری از خواب بیدار شدند، سه برابر بیشتر از کسانی که بیدار مانده بودند، آن راهکار پنهان را پیدا کردند.
با این وجود، پژوهشگران خاطرنشان کردند که شرکت کنندگان نتوانستند مانند "توماس ادیسون" آن راهکار پنهان را درست بعد از چرت زدن بیابند، اما بطور متوسط به ۹۴ بار تلاش پس از چرت زدن نیاز داشتند تا راهکار را پیدا کنند.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب