كشف كلید شیمیایی مبتلا شدن به آلزایمر!
پژوهشگران ژاپنی در بررسی جدید خود دریافتند که خصوصیت شیمیایی در ارتباط با یک پروتئین مهم می تواند کلید مبتلا شدن به آلزایمر باشد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، پژوهشگران "دانشگاه متروپولیتن توکیو"(TMU) دریافته اند که خصوصیت شیمیایی خاص در ارتباط با یک پروتئین کلیدی معروف به پروتئین "تاو"(Tau) امکان دارد به تجمع آن در مغز منجر شود و بروز بیماری هایی مانند آلزایمر را به همراه داشته باشد. آنها در بررسی جدید خود دریافتند که پیوندهای دی سولفید روی آمینواسیدهای خاص، به تثبیت پروتئین تاو و تجمع آن منجر می شود. این تأثیر با افزایش استرس اکسیداتیو بدتر می شود. شناسایی اهداف شیمیایی که تجمع پروتئین تاو را به همراه دارند، می تواند به موفقیت درمان کمک نماید.
پروتئین تاو، کلید عملکرد سالم سلول های بیولوژیکی است. این پروتئین، به تشکیل و تثبیت "ریزلوله ها" یا "میکروتوبول ها"(Microtubules) کمک می نماید که رشته های نازکی هستند که به سلول ها کمک می کنند تا از نظر ساختاری محکم باشند و راه هایی را برای رفت و آمد مولکول ها میان اندامک ها عرضه کنند.
با این حال، اگر میکروتوبول ها به درستی تشکیل نشوند، انباشته می شوند و توده های چسبنده ای را ایجاد می کنند. این انباشتگی، شلیک نورون ها را در مغز متوقف می کند و طیف گسترده ای از بیماری های عصبی معروف به "تائوپاتی" (Tauopathy) را پدید می آورد که آلزایمر یکی از آنها است. این مورد مهم می باشد که دانشمندان بتوانند کلید تبدیل پروتئین تاو از یک بخش ضروری عملکرد سلول به یک بخش دارای صدمه شناسی کشنده را کشف کنند.
این گروه پژوهشی به سرپرستی "کانای آندو"(Kanae Ando)، استادیار دانشگاه متروپولیتن توکیو، از ارگانیسم هایی مانند "مگس های سرکه" "Drosophila" استفاده کردند تا نشان دهند که خصوصیت های خاص پروتئین تاو چگونه به توقف کامل کار آن می انجامند. مگس های سرکه را میتوان از نظر ژنتیکی تغییر داد تا پروتئین مشابه تاو را بیان کنند. پژوهشگران با اصلاح سیستماتیک بخش هایی از ژن رمزگذار پروتئین تاو کوشیده اند تا نشان دهند که خصوصیت های خاص پروتئین های تاو جهش یافته چگونه بر رفتار آنها تأثیر می گذارد.
پژوهشگران در جدید ترین پروژه خود دریافتند که تغییر بقایای آمینواسید در پروتئین معروف به "سیستئین"(Cysteine) در دو محل متفاوت معروف به "C291" و "C322"، اثر قابل توجهی بر مقدار پروتئین تاو و میزان سمی بودن آن دارد.
هنگامی که سلول ها در محیطی با سطح بالایی از اکسیژن فعال قرار گرفتند، تجمع پروتئین تاو بدتر شد چونکه گروه های "تیول"(Thiol) روی سیستئین ها اکسید می شوند تا پیوندهای دی سولفید را تشکیل دهند. محیط های بیوشیمیایی با استرس اکسیداتیو بالا، مشابه محیط هایی هستند که در بیماران مبتلا به تائوپاتی دیده می شوند. بیان مشترک آنتی اکسیدان ها برای مقابله با این اثر، به فرآیندهای طبیعی کمک می نماید تا پروتئین تاو را پاکسازی کنند؛ در نتیجه سطح پروتئین تاو به صورت قابل ملاحظه ای کاسته می شود.
پژوهشگران امیدوارند که آگاهی از گروه های شیمیایی مسئول مسمومیت پروتئین تاو، به عرضه درمان های جدیدی بیانجامد که تجمع پروتئین تاو را کم می کنند یا از آن پیشگیری می کنند. این درمان ها می توانند به افرادی که از بیماری های تائوپاتی رنج می برند، کمک کنند.
این پژوهش، در مجله "Human Molecular Genetics" به چاپ رسید.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب