افزایش قدرت باروری در زنان میانسال با درمان های ضدپیری
بیست و یکم: باروری زنان از اواسط 30 سالگی کاهش پیدا می کند و این می تواند بچه دار شدن در میانسالی را دشوارتر کند. حالا دانشمندان مکانیسمی را شناسایی کرده اند که بنظر می رسد پیری تخمدان ها را تسریع می کند و دستکم در موش ها راهی برای کاهش سرعت آن برای افزایش باروری در مراحل بعدی زندگی پیدا کرده اند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا، اندام های ما همه با سرعت یکسان پیر نمی شوند و متاسفانه تخمدان ها یکی از سریع ترین بخش های بدن در پیر شدن هستند. این در حالیست که دانشمندان علت دقیق آنرا نمی دانند. از حدود سن ۳۵ سالگی، تخمدان ها سریع تر پیر می شوند که منجر به کاهش کیفیت تخمک و موفقیت در آبستن شدن می شود. خیلی از بیماران به آی وی اف(IVF) روی می آورند، اما این پروسه می تواند گران باشد و خطراتی را به همراه داشته باشد.
به نقل از نیواطلس، در مطالعه ای جدید، دانشمندان دانشگاه ژنگژو(Zhengzhou) در چین مکانیسم های زیستی که ممکنست منشاء این کاهش کیفیت باشد را بررسی کردند. آنها الگوهای بیان ژن در تخمدان ها و سایر اندام ها در موش های جوان حدود دو ماهه و موش های میانسال حدود هشت ماهه را تحلیل و بررسی کردند.
آنها دریافتند که در موش های مسن تر، بیان ژنی به نام CD۳۸ در کل اندام ها و خصوصاً در تخمدان ها بالا رفته است. این حیرت انگیز نبود برای اینکه CD۳۸ یک نشانگر زیستی شناخته شده برای پیری است. این ژن آنزیمی تولید می کند که پروتئینی به نام NAD+ را تجزیه می کند که متعاقبا این پروتئین در سطوح بسیار پایین تری در موش های مسن پیدا شد.
NAD و شکل اکسید شده آن یعنی NAD+، متابولیسم سلولی و ترمیم دی ان ای را تنظیم می کنند و بطور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابند.
سطوح بالاتر آن با طول عمر بیشتر و سلامتی بهتر ارتباط دارد و بدین سبب نتایج امیدوارکننده ای در تحقیقات اخیر ضد پیری نشان داده است. حالا بنظر می رسد که این علت شایع منشا کاهش باروری در رابطه با سن باشد.
چینگلینگ یانگ(Qingling Yang)، نویسنده این مطالعه می گوید: کاهش NAD+ مجموعه ای از اثرات مضر را به وجود می آورد و خصوصاً بر کیفیت سلول های سوماتیک و تخمک ها تأثیر می گذارد و در نتیجه تأثیر عمیقی بر باروری زنان می گذارد.
در آزمایش های بعدی، این تیم ژن CD۳۸ را در موش های مسن تر حذف کردند و نتیجه حفظ کیفیت بیشتر تخمک ها و تولید فرزند بیشتر شد. در مرحله بعد، پژوهشگران بررسی کردند که آیا می توان اثر مشابهی را بدون مهندسی ژنتیک به دست آورد تا آنرا به یک درمان باروری عملی تر تبدیل کرد.
این تیم به مولکولی به نام ۷۸c که CD۳۸ را مهار می کند، روی آوردند و آنرا به موش های هشت ماهه دادند. سطح NAD+ در تخمدان هایشان افزوده شد و موش ها توانستند فرزندان بیشتری داشته باشند.
همانطور که این تحقیق امیدوارکننده است، همیشه این هشدار وجود دارد که هم اکنون تنها روی موش ها انجام شده و بدین سبب نتایج آن ممکنست لزوما قابل تعمیم به انسان ها نباشد. اما نکته مثبت این است که آزمایشات بالینی جهت بررسی این که آیا افزایش سطح NAD+ در زنانِ تحت درمان های ناباروری می تواند میزان موفقیت را بهبود بخشد و خطر نقص مادرزادی را کم کند یا خیر در حال انجام می باشد.
این تحقیق در مجله Nature Aging منتشر گردید.
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب