توسط محققان ایرانی ؛
عضو لطمه دیده بدون عمل جراحی با هیدروژل ترمیم می شود
بیست و یکم: ترمیم عضو لطمه دیده بدون عمل جراحی با هیدروژل امکان پذیر شد. هیدروژل های قابل تزریق به آسانی توانایی پرکردن بافت های لطمه دیده با هر شکل و اندازه ای را دارند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از مهر، «هیدروژل های حساس به دما برپایه آلژینات، ژلاتین حاوی تقویت کننده های نانوساختار جهت کاربرد در مهندسی بافت» عنوان طرحی است که مژگان قنبری با راهنمایی مسعود صلواتی نیاسری به انجام رسانده است که می تواند به ترمیم عضو لطمه دیده بدون عمل جراحی کمک نماید.
قنبری درباره ی جزییات این طرح توضیح داد: بطور گسترده، پلیمرهای طبیعی به سبب زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و غیر سمی بودن در مهندسی بافت قابل استفاده هستند. هیدروژل ها که به عنوان عضوی از خانواده پلیمرهای طبیعی به شمار می آیند، می توانند تا چندین برابر وزن خود آب جذب کرده و متورم شوند. به حدی که بعد از حذف آب جذب شده که اغلب به روش خشکایش سرمایشی به انجام می رسد، شبکه سه بعدی به وجود آمده می تواند همانند ماتریکس خارج سلولی عمل کند و داربست مناسبی برای اتصال و چسبندگی سلول ها باشد.
وی افزود: هیدروژل های قابل تزریق به آسانی توانایی پرکردن بافت های لطمه دیده با هر شکل و اندازه ای را دارند. با وجود مزایای این ترکیبات، یکی از اشکالات هیدروژل ها خواص مکانیکی ضعیف آن هاست که کاربردشان را در بافت های تحت فشار مانند استخوان و غضروف گرفتار محدودیت می کند. پس در این تحقیق، از پلیمرهای آلژینات و ژلاتین حساس به دما جهت تهیه هیدروژل های قابل تزریق استفاده شد.
این محقق و پژوهشگر در ادامه اظهار داشت: بعد از ساخت هیدروژل های قابل تزریق، خواص مکانیکی، میزان زنده ماندن سلول ها در محیط برون تنی، زیست تخریب پذیری، بررسی میزان تورم و جذب آب در هیدروژل ها و تخلخل آنها مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.
وی درباره ی اهمیت اجرای این طرح و فواید آن نیز توضیح داد: سالانه میلیونها بیمار برای بازسازی و ترمیم بافت تحت عمل جراحی قرار می گیرند. برخی از آنها بطور رضایت بخش و امیدوارکننده ای درمان می شوند، اما گروه دیگری با اثربخشی کمتری درمان می شوند و البته میلیونها نفر نیز هنوز در انتظار درمان هستند تا روشی قابل قبول پیدا شود که به آنها در درمان کمک نماید.
قنبری افزود: همانطور که می دانید، ازبین رفتن یا عدم موفقیت اندام یا بافت یکی از اشکالات مکرر، ویران کننده و پرهزینه در مراقبت از سلامت انسان است. مهندسی بافت جدید، اصول زیست شناسی و مهندسی را برای توسعه جایگزین های کاربردی برای بافت لطمه دیده اعمال می کند. بیشتر مهندسین بافت که بطور فعال در طراحی داربست های مصنوعی و طبیعی یا ماتریس نقش دارند، ترجیح می دهند این ترکیبات بعد از کاشت در بدن تخریب شوند، برای اینکه حضور طولانی مدت مواد خارجی در بدن ممکنست موجب ایجاد انواع اثرات ناخواسته مانند عفونت در رابطه با ایمپلنت یا جهش زایی شود. وی اشاره کرد: آن چه مشخص است، این است که برای توسعه مواد بیولوژیکی جدید و ارتباط این استراتژی با مهندسی بافت نیازمند ابزارهایی هستیم. بااینکه تعدادی از ابزارها شامل تزریق مستقیم سلول ها به بافت هایی است که فرد قصد بازسازی آنرا دارد، اما بیشتر پژوهشگران فعال در حوزه مهندسی بافت و کار با سلول های کشت داده شده، در کوشش برای کاشت ترکیبات سلول ها و داربست ها هستند. این ساختارهای هیبریدی، به طور معمول دارای سه بعد هستند و نیاز به دسترسی به سلول ها و مواد مغذی دارند یا مجبور به استفاده از ترکیبات فعال و مواد زائد هستند. قنبری در ادامه بیان کرد: هم اکنون پژوهشگران توجه خودرا به بازیابی یا ترمیم خیلی از بافت ها و اندام ها معطوف کرده اند. استفاده از هیدروژل های تزریقی برای بیمار این امکان را فراهم می آورد که بدون عمل جراحی و با تزریق یک آمپول بافت لطمه دیده ترمیم و بازسازی شود. بدین جهت استفاده از هیدروژل های تزریقی در حوزه پزشکی موجب کاهش هزینه، افزایش اثربخشی و بهبود بافت لطمه دیده در زمان کمتر می شود. همین طور مشکلات عمل های جراحی از قبیل پس زدن عضو را ندارد.
وی در آخر درباره ی مهندسی بافت اشاره کرد: مهندسی بافت روشی امیدبخش است که با بهره گیری از ترکیب عوامل تحریک کننده، داربست و سلول، امکان تشکیل بافت جدید را فراهم می آورد. این علم یکی از گرایش های زیست ماده و شاخه ای از مهندسی پزشکی است که تلفیقی از علوم مربوط به مهندسی مواد، بیوشیمی و زیست شناسی را در برگرفته است. مهندسی بافت جدید، اصول زیست شناسی و مهندسی را برای توسعه جایگزین های کاربردی برای بافت لطمه دیده اعمال می کند.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب