مرمت بناهای تاریخی با خمیر باكتری!
بیست و یکم: یک خمیر خود ترمیم شونده باکتریایی ممکنست چاره ای برای هزینه های عظیم حفظ و نگهداری و مرمت ابنیه تاریخی باشد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، قدمت خیلی از مشهورترین بناهای قاره اروپا بیش از هزار سال است. بااینکه این گواهی بر تعدادی از مواد فوق العاده محکم و پایدار می باشد که توسط افرادی مانند رومیان باستان استفاده شده است، اما حفظ این بناهای تاریخی موضوعی است که بطور فزاینده ای چالش برانگیز و هزینه بر است.
حالا پژوهشگران به یک چاره بالقوه رسیده اند که یک خمیر باکتریایی خود ترمیم شونده است و توانایی ترمیم مجدد ساختارهای سنگی باستانی را دارد.
لازم به ذکر است که فقط در اتحادیه اروپا هزینه نگهداری از پل های تاریخی هر ساله بیش از چهار تا شش میلیارد یورو هزینه دارد که البته برآوردها نشان میدهد جایگزینی این پل ها با سازه های جدید حداقل ۴۰۰ میلیارد یورو هزینه در بر خواهد داشت. چنین مبالغ هنگفتی دانشمندان را بر آن داشته است تا به دنبال روشی باشند که بتواند پل ها و سازه های دیگر را بهبود بخشد و تحقیقات آنها به سمت تولید این خمیر باکتریایی رفته است.
تحقیقاتی مانند مطالعه اخیر پژوهشگران دانشگاه "بث"(Bath) نشان داده است که بتن آغشته به هاگ های باکتری در نهایت به شکل "کلسیت"(calcite) سخت می شود و یک بتن خودترمیم کننده به وجود می آورد که ترک های ساختمان های قدیمی را ترمیم می کند.
حالا تیمی از یک پروژه اروپایی به نام "ژئوهیل"(Geoheal) بتازگی با بهره گیری از این ماده تکنیکی را به وجود آورده اند که اجازه می دهد، این خمیر باکتری را به شکل اسپری یا مالشی به سطوح لطمه دیده بناهای تاریخی برساند تا آغاز به ترمیم کنند.
"مایکل هاربوتل" عضو تیم "ژئوهیل"(Geoheal)که استاد مهندسی محیط زیست در دانشگاه "کاردیف" نیز هست، اظهار داشت: سنگ ها و مواد زمینی از نظر ذاتی زیست گیرنده هستند. باکتری هایی که ما بهره برده ایم می توانند به خوبی در چنین محیط هایی زندگی کنند و منجر به تشکیل مواد معدنی جدید شوند، البته به شرط آنکه به آب، اکسیژن و مواد مغذی دسترسی داشته باشند.
پژوهشگران این خمیر باکتریایی را در بنایی تاریخی در ولز که ساخت آن به سال ۱۱۳۱ میلادی باز می گردد، آزمایش کردند. آنها با بهره گیری از دو نوع باکتری به اسامی "اسپوروسارسینا پاستوری"(Sporosarcina pasteurii) و "اسپوروسارسینا پاستوری"(Sporosarcina ureae) دریافتند که خمیر آنها در حقیقت موجب بهبود ریزساختار سنگی این بنا بدون تغییر شکل ظاهری سنگ ها می شود.
علاوه بر این، این خمیر باکتریایی بر قابلیت تنفس سنگ تأثیر نمی گذارد، مسئله ای که در خیلی از روش های مرمت و محافظت از سنگ رخ می دهد.
روش باکتری های خود ترمیم می توانند ایمنی زیرساخت های حیاتی را بسیار بهبود بخشیده و از وقایع فاجعه باری مانند ریزش پل "موراندی" در جنوا ایتالیا در سال ۲۰۱۸ که منجر به قربانی شدن ۴۳ نفر شد، جلوگیری کند.
با این وجود، قسمت های زیادی از این سازه های تاریخی معمولاً در زیر زمین هستند و انجام این روش را به یک کار چالش برانگیز تبدیل می کنند.
پژوهشگران در بررسی چگونگی عملکرد این خمیر خودترمیم شونده در محیط های زیرزمینی همین طور کشف کردند که این معجون باکتریایی خود ترمیم کننده می تواند از میله های فولادی محصور شده در بتن نیز محافظت کند.
رطوبت و مواد شیمیایی حاصل از خاک طی سالیان متمادی به تدریج موجب ضعیف شدن فولاد شده و منجر به ضعیف شدن ساختارها و خرابی های احتمالی می شود، بدین سبب روشی برای جلوگیری از این خوردگی فوق العاده باارزش است.
"مگدالینی تئودوریدو" مهندس دانشگاه "نیوکاسل" که روی پروژه "ژئوهیل"(Geoheal) کار می کند، می گوید: در ساخت و سازهای جدید، امکان ترکیب این مواد خودترمیم شونده با دیگر مصالح، طراحی های جسورانه و پایدارتر را امکان پذیر می کند.
پژوهشگران می گویند: در آینده این روش حتی ممکنست منجر به ایجاد روش های جدید و هیجان انگیز در ساخت و ساز و همین طور اشکال معماری شود که می توانند قرن ها مستحکم باقی بمانند.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب