ربات های نواری که می توانند زخم معده را درمان کنند
به گزارش بیست و یکم پژوهشگران چینی، ربات هایی به شکل نوار ابداع نموده اند که می توانند به بدن وارد شوند و به درمان مشکلاتی مانند زخم معده بپردازند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، ربات های ساخته شده از نوار چسبنده و نوعی پودر می توانند تحت هدایت یک میدان مغناطیسی، شکل های مختلفی به خود بگیرند. آنها امکان دارد روزی بتوانند به درون کامپیوتر ها بخزند تا مدارهای شکسته را تعمیر کنند یا حتی به معده انسان وارد شوند تا برچسب های درمانی را روی زخم معده قرار دهند.
ربات های نرمی که باتری، موتور یا تجهیزات الکترونیکی ندارند و از فاصله دور توسط نور یا آهن ربا تغذیه و کنترل می شوند، یک زمینه تحقیقاتی محبوب هستند اما موانعی هم وجود دارند که قبل از به کارگیری ربات ها در حوزه های عملی باید بر آنها غلبه کرد. همچون این موانع میتوان احتیاج به فرایند تولید ارزان را نام برد.
"ژانگ لی"(Zhang Li)، پژوهشگر "دانشگاه چینی هنگ کنگ"(CUHK) و همکارانش، در پژوهش خود دریافتند که یک ربات کنترل شده با آهن ربا را میتوان به سادگی و با هزینه کم و تنها با بهره گیری از نوار چسبی که موم غیرچسبنده با الگوی خاصی روی آن چاپ شده است، ابداع کرد. هنگامی که پودر حاوی ریزذرات نئودیمیم-آهن-بور مغناطیسی روی نوار چسب ریخته می شود، به قسمت های در معرض دید می چسبد اما به روکش مومی که کمی شبیه یک شابلون است، نمی چسبد. سپس، موم در محلول اتیل استات حل می شود تا یک ربات مغناطیسی باقی بماند که به صورت دقیقی شکل گرفته است.
لی اظهار داشت: این فرایند می تواند به سادگی خودکارسازی شود و ربات های کوچک را در نهایت میتوان در رول های بلندی چاپ کرد؛ درست مانند روزنامه هایی که از ماشین چاپ بیرون می آیند.
لی و گروهش در آزمایش ها، ربات های چسبنده ای را با شکل های مختلف و در عرض یک سانتی متر ساختند که هندسه آنها با عنایت به حضور و جهت میدان مغناطیسی تغییر می کند. بعضی از ربات ها توانستند در آب یا در امتداد سطوح صاف حرکت کنند و یکی از ربات ها هم توانست در آزمایشگاه، روی سطح بافت معده خوک بخزد و پیش از این که از چسب جدا شود، یک برچسب درمانی کوچک را روی زخم معده قرار دهد.
لی افزود: این دستگاه ها را میتوان در آینده برای دارورسانی یا انجام دادن اقدامات پزشکی ساده، در معده یا روده مورد استفاده قرار داد. میتوان ربات را در مقیاس کوچک ساخت تا هنگامی که به یک حفره بزرگ می رسد، باز شود. این کار، بسیار شبیه یک ماهواره است که صفحات خورشیدی آن بعد از پرتاب به فضا باز می شوند. بنابراین، برای اینکه بتوان ربات را قورت داد، باید اندازه بسیار کوچکی داشته باشد.
وی ادامه داد: با این وجود، موانعی وجود دارند که باید قبل از آزمایشات بالینی، بر آنها غلبه کرد. اولین مورد، ایمنی است چونکه ما هم اکنون از آهن ربایی بسیار قوی به نام آهن ربای نئودیمیم-آهن-بور استفاده می نماییم. این آهن ربا در واقع آنقدر هم امن نیست و به شکلی برای سلول ها سمی است.
این پژوهش، در مجله "Science Advances" به چاپ رسید.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب