با تلاش دانشمندان آمریكایی صورت می گیرد
توقف شیوع بیماری با پیشگیری از بلوغ پشه ها
به گزارش بیست و یكم دانشمندان آمریكایی تلاش دارند تا با پیشگیری از بلوغ پشه ها، از شیوع بیماری های گوناگون پیشگیری كنند.
به گزارش بیست و یكم به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، پژوهش جدیدی كه در "دانشگاه كالیفرنیا، ریورساید" (UCR) انجام شده است، نشان داده است كه شاید بزودی بتوان از بلوغ پشه های ناقل بیماری پیشگیری كرد. همینطور امكان دارد كه دانشمندان بتوانند با استفاده از روش های تغییر ژن، به تولید مثل گروهی از زنبورها معروف به "خرزنبوریان" (Bumblebee) كمك كنند.
این پژوهش نشان داده است كه برخلاف باورهای پیشین علمی، هورمون مورد نیاز برای رشد جنسی حشرات نمی تواند در بین سلول هایی كه خون را از مغز جدا می كنند، منتقل شود؛ مگر این كه یك مولكول پروتئین انتقال دهنده بتواند به آن كمك نماید.
"نااوكی یاماناكا" (Naoki Yamanaka)، استادیار حشره شناسی دانشگاه كالیفرنیا، ریورساید و سرپرست این پژوهش اظهار داشت: قبل از به دست آوردن یافته های این پژوهش، این فرض وجود داشت كه هورمون های استروییدی می توانند آزادانه از میان سد خونی مغز عبور كنند، اما ما با بررسی های خود فهمیدیم كه مبحث این گونه نیست.
یافته های این پژوهش، اثرات بلوغ جنسی را در مگس های میوه هنگام پیشگیری از ورود پروتئین انتقال دهنده نشان می دهند. در این آزمایش ها، پیشگیری از ورود پروتئین انتقال دهنده، نه تنها از ورود استرویید به مغز جلوگیری كرد، بلكه رفتار مگس ها را هم تغییر داد. هنگامی كه مگس ها در مرحله ابتدایی زندگی قرار دارند و به شكل لارو هستند، معمولا در منبع غذایی یا روی آن قرار می گیرند.
بعد از این مرحله و هنگامی كه مگس ها به مرحله بزرگسالی وارد می شوند، رفتار عجیبی را نشان می دهند. آنها از منبع غذایی خود خارج می شوند تا مكانی برای ریختن لایه بیرونی خود و تبدیل شدن به یك مگس بالغ پیدا كنند.
"یاماناكا" افزود: هنگامی كه ما ژن انتقال دهنده را متوقف كردیم، مگس ها به مرحله ای بین نوزادی و بزرگسالی وارد شدند؛ اما هیچگاه از منبع غذایی خود بیرون نیامدند. آنها به تدریج و بدون رسیدن به مرحله بزرگسالی یا تولید مثل از دنیا رفتند.
وی ادامه داد: بزرگترین محرك ما برای انجام دادن این پژوهش، این بود كه با استفاده از مگس های میوه بعنوان نمونه پژوهشی، فرضیه غالب را در مورد عبور استروییدها از سد خونی مغز به چالش بكشیم. هدف ما این است تا در بلندمدت بتوانیم عملكرد انتقال دهنده های هورمون استرویید را برای كنترل رفتار حشرات و حتی انسان مهار نماییم.
"یاماناكا" هم اكنون به بررسی این مورد مشغول می باشد كه آیا تغییر ژن در پشه ها هم همین اثر را دارد یا خیر. از آنجائیكه پشه ها، ناقل خیلی از بیماری ها همچون ویروس زیكا، ویروس نیل غربی و تب دنگی هستند، احتمال زیادی وجود دارد كه یافته های این پژوهش بتواند به بهبود سلامت انسان هم كمك نماید.
از جانب دیگر، این احتمال هم وجود دارد كه تغییر ژن ها، به دستكاری در تولید مثل حشرات مفید منجر شوند. خرزنبوریان، از گروهی از زنبورها هستند كه جمعیت آنها در سال های اخیر، كاهش قابل توجهی داشته است. شاید تغییر ژن این زنبورها بتواند تولید مثل را در آنها افزایش دهد و به ازدیاد آنها كمك نماید.
این احتمال وجود دارد كه پژوهش دانشمندان دانشگاه كالیفرنیا، ریورساید بتواند انسان ها را هم تحت تأثیر قرار دهد. هورمون های استرویید، بر خیلی از رفتارها و واكنش های بدن انسان اثر می گذارند. بدن انسان تحت فشار ناشی از استرس، هورمونی معروف به "كورتیزول" (cortisol) را ترشح می كند. این هورمون به مغز وارد می شود و به انسان كمك می نماید تا از عهده شرایط استرس زا برآید.
در هر حال، هنگام تجربه استرس مزمن، كورتیزول می تواند در مغز ساخته شود و مشكلاتی را به همراه داشته باشد. "یاماناكا" افزود: اگر همین مكانیسم ترشح كورتیزول در انسان هم وجود داشته باشد، می تواند مانعی برای رسیدن انتقال دهنده به سد خونی مغز و محافظت از مغز در مقابل استرس مزمن باشد.
این یافته ها واقعا جالب هستند، اما فقط در مگس میوه تایید شده اند. با این وجود می توان اظهار داشت كه ۷۰ درصد ژن های در رابطه با بیماری در انسان، مانند ژن های در رابطه با بیماری در مگس میوه هستند؛ در نتیجه این امكان وجود دارد كه همین نتایج در مورد انسان هم صدق كنند.
این پژوهش، در مجله "Current Biology" به چاپ رسید.
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب