چرا بعضی از افراد در مقابل کروناویروس مقاوم تر هستند؟
پژوهشگران برزیلی در پروژه جدیدی، به بررسی این مورد پرداختند که چرا بعضی از افراد به صورت طبیعی، مقاومت بیشتری در مقابل کروناویروس نشان می دهند.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه سائو پائولو، پژوهشگران برزیلی، اولین گام ها را برای درک این که چرا بعضی از افراد به صورت طبیعی در مقابل عفونت ناشی از کروناویروس مقاوم هستند، برداشته اند.
پژوهشگران در این پروژه، ماده ژنتیکی ۸۶ زوج را ارزیابی کردند که هر دو در معرض کروناویروس قرار داشتند اما تنها یکی از آنها درگیر شده بود. نتایج این پژوهش نشان داده است گونه های ژنتیکی خاصی که بیشتر در افراد مقاوم یافت می شوند، با فعال سازی کارآمدتر سلول های دفاعی معروف به "سلول های کشنده طبیعی"(NKs) در ارتباط هستند.
این سلول ها، بخشی از واکنش ایمنی ذاتی هستند و اولین مانع در مقابل ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا به شمار می روند. هنگامی که سلول های کشنده طبیعی فعال می شوند، می توانند سلول های آلوده را تشخیص دهند و از بین ببرند تا از پیشروی آنها جلوگیری نمایند.
"مایانا زاتز"(Mayana Zatz)، استاد "دانشگاه سائو پائولو" (USP) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: فرضیه ما این است که انواع ژنومی موجود در بدن یکی از زوجین مستعد بیماری، به تولید مولکول هایی منجر می شوند که فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کنند. در هر حال، این فرضیه هنوز تایید نشده است.
بعد از اعلام خبر جذب داوطلب برای این پروژه، حدود ۱۰۰۰ زوج اعلام آمادگی کردند که ماجراهای جالبی در مورد مبتلا شدن به کروناویروس داشتند. برای نمونه، مردی که بیشتر از ۷۰ سال داشت، باید برای درمان نتایج کووید-۱۹ در بیمارستان بستری می شد اما همسرش که همسن او بود و همینطور مادر همسرش که ۹۸ سال داشت و در خانه آنها زندگی می کرد، هیچ نشانه ای از مبتلا شدن به کروناویروس نداشتند. یکی دیگر از نمونه های عجیب این بود که نتیجه آزمایش یک مرد ۱۰۰ ساله با وجود تماس منظم با همسر ۹۰ ساله مبتلا به کووید-۱۹ خود، منفی شد.
زاتز افزود: تصور ما این بود که مواردی از این دست، به ندرت پیش می آیند و به همین دلیل، نتایج این گزارش، ما را شگفت زده کرد. ما ۱۰۰ زوج با خصوصیت های قابل مقایسه همچون سن و نسبت ژنتیکی را انتخاب کردیم و جهت بررسی دقیق، نمونه خون آنها را گرفتیم.
"متیوس ویدیگال"(Mateus Vidigal)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: اولین گام، انجام یک آزمایش سرولوژی بود تا افرادی که مبتلا اما بدون نشانه هستند، از نمونه حذف شوند. بعد از این آزمایش، تنها ۸۶ زوج باقی ماندند.
در حالیکه مردان در اکثریت گروه حساس قرار داشتند، تعداد زنان در گروه مقاوم بیشتر بود. ویدیگال تصریح کرد که این آزمایش، قبل از تشخیص انواع جدید کروناویروس که قابلیت انتقال آنها بیشتر است، انجام شد.
وی ادامه داد: ما نمی توانیم مطمئن باشیم که این یافته ها در مورد افرادی که در معرض نوع "P.1" کووید-۱۹ قرار می گیرند هم صدق کند.
میراث ژنتیکی
به قول زاتز، این حقیقت که مقاومت در مقابل کروناویروس برخلاف مقاومت نسبت به HIV، یک خصوصیت نسبتا متداول می باشد، به یک میراث پیچیده ژنتیکی اشاره دارد که ژن های بسیاری در آن دخیل هستند.
وی ادامه داد: این بدان معناست که وقتی ژنوم را برای یافتن مبحث مهمی بررسی می نماییم، به یک نمونه بزرگ با بیشتر از ۲۰ هزار داوطلب نیاز داریم. ازاین رو ما تصمیم گرفتیم تا بر دو گروه بزرگ از ژن های در رابطه با واکنش ایمنی تمرکز کنیم؛ "مجموعه سازگاری بافتی اصلی"(MHC) و "مجموعه گیرنده لکوسیت"(LRC).
زاتز افزود: بعضی از ژن های مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت، بیشتر از ۷۰۰۰ چندریختی را در بر دارند. یک نمونه از این چندریختی، گروه های متفاوت خون است که چهار گروه متفاوت A، B، AB، O را شامل می شود. بعضی از ژن های موجود در مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت، هزاران نوع دارند.
پژوهشگران برای انجام دادن این کار، با "اریک کاستلی" (Erick Castelli)، پژوهشگر "دانشگاه ایالتی سائوپائولو" (UNESP) همکاری کردند. روش های محاسباتی که به تازگی توسط کاستلی ابداع شده اند، بررسی ژن های مجموعه سازگاری بافتی اصلی و مجموعه گیرنده لکوسیت را ساده تر کرد.
کاستلی اظهار داشت: تصور کنید که تلاش دارید پازلی را تنها با کمک یک مرجع سر هم کنید اما تعداد زیادی از قطعات مشابه را در اختیار دارید. تفاوت میان این قطعات آن قدر ظریف است که نمی توان فهمید هر یک باید در کدام قسمت قرار بگیرند. الگوریتم برپایه تجزیه و تحلیل هزاران توالی توصیف شده، تصمیم می گیرد که هر قطعه را کجا قرار دهد. این روش به ما کمک می نماید تا از ژنوم با جزئیات نقشه برداری نماییم.
پژوهشگران با بررسی مجموعه سازگاری بافتی اصلی دریافتند که به نظر می آید انواع ژن های "MICA" و "MICB"، مقاومت در مقابل کروناویروس را تحت تأثیر قرار می دهند. به قول کاستلی، بیان ژن ها معمولاً زمانی افزایش می یابد که سلول ها تحت فشار قرار می گیرند.
این مورد به تولید مولکول هایی می انجامد که به گیرنده های کشنده طبیعی متصل می شوند و نشان می دهند که مشکلی در سلول های مورد نظر وجود دارد.
تجزیه و تحلیل های صورت گرفته در مجموعه گیرنده لکوسیت، انواعی را در ژن های "LILRB1" و "LILRB2" نشان داد.
کاستلی اظهار داشت: بررسی افراد مبتلا، افزایش پنج برابری LILRB1 را نشان داد. به نظر می آید که این موضوع، افزایش بیان گیرنده هایی را به دنبال دارد که عملکرد سلول های کشنده طبیعی را مهار می کنند.
"ادیشیو کنیا نتو"(Edécio Cunha Neto)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: فرضیه ما به صورت کلی این است که افراد مستعد ابتلا، انواعی از ژن را در بدن خود دارند که به واکنش ضعیف سلول های کشنده طبیعی منجر می شود؛ در حالیکه این واکنش در افراد مقاوم، قوی تر است.
برای تایید این فرضیه میتوان چندین آزمایش را انجام داد. یکی از این آزمایش ها قرار دادن "سلول های خون محیطی"(Peripheral blood cells) افراد مستعد مبتلا شدن و مقاوم در معرض کروناویروس و مشاهده فعالیت سلول های کشنده طبیعی در هر دو گروه است.
وی ادامه داد: حتی اگر داده ها تایید شوند، سایر مکانیسم های ایمنی ذاتی باید برای تعیین مقاومت نسبت به ویروس، به موازات آنها عمل کنند. یکی از این مکانیسم ها یقینا ظرفیت سلول های دفاعی برای تولید سریع اینترفرون ها است که در دفاع ضد ویروسی، نقش کلیدی دارند.
این پژوهش، در مجله "Frontiers in Immunology" به چاپ رسید.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب