مریخ برای سکونت زیادی کوچک است
بیست و یکم: پژوهشگران دانشگاه ˮواشنگتنˮ در سنت لوئیس آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده اند مریخ امروزه بر روی سطح خود هیچ آب مایعی ندارد که دلیل این امر ممکنست کوچک بودن آن باشد.
به گزارش بیست و یکم به نقل از ایسنا و به نقل از تی ای، نتایج چندین مطالعه و تجزیه و تحلیل شهاب سنگ های مریخی نشان میدهد که مریخ زمانی غنی از آب بوده است. علاوه بر آن تصاویر ثبت شده توسط فضاپیمای مدارگرد "وایکینگ" ناسا و مریخ نوردهای "کنجکاوی" و "استقامت" ناسا نیز نشان دهنده حضور دره های رودخانهای و چندین مسیل در مریخ است.
با توجه به این شواهد، هیچ آب مایعی در سطح مریخ یافت نشده است و دلیل آن نیز تا حالا نامشخص بوده است. اما پژوهشگران آمریکایی در مطالعه اخیرشان عمیق تر به بررسی این مساله پرداخته اند و دلیلی محکم به جهت اینکه چرا سیاره مریخ امروزی با زمین متفاوت می باشد، ارایه داده اند.
"کُن وانگ"(Kun Wang) استادیار علوم زمین و سیاره ای و نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: احیانا آستانهای در مورد اندازه مورد نیاز سیاره های سنگی برای حفظ آب کافی برای قابلیت سکونت بودن و زمین ساخت صفحه ای با جرم بیش از آنچه در مریخ است، وجود دارد.
طی این مطالعه پژوهشگران با بهره گیری از ایزوتوپ های پایدار پتاسیم(K)، حضور، توزیع و فراوانی عناصر فرار در اجرام سیاره ای مختلف را تخمین زدند. دانشمندان پتاسیم را به سبب این که یک عنصر فرار متوسط است انتخاب کردند با این وجود گفتنی است پژوهشگران قبلا از آن بعنوان ردیاب عناصر و ترکیبات فرارتر مانند آب بهره برده بودند.
روش مورد استفاده در این مطالعه بر خلاف روش های پیشین که طی آن پژوهشگران از نسبت های پتاسیم به توریم(Th) برای تعیین میزان عناصر فرار موجود در مریخ استفاده می کردند کاملا جدید است.
در این روش پژوهشگران موفق به اندازه گیری ترکیب ایزوتوپ پتاسیم ۲۰ شهاب سنگ مریخی که قبلا تایید شده بودند، شدند. آنها با بهره گیری از این رویکرد دریافتند که مریخ در طول شکل گیری خود پتاسیم و مواد فرار بیشتری را نسبت به زمین از دست داده است اما نسبت به ماه و سیارک ۴ وستا(که دو جسم کوچک تر و خشک تر از زمین و مریخ هستند) مقدار بیشتری از این مواد فرار را در خود نگه داشته است.
پروفسور "کاترینا لودرز"(Katharina Lodders) از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت: دلیل وجود مقادیر خیلی کم عناصر فرار و ترکیبات آنها در سیارات مختلف نسبت به شهاب سنگ های اولیه، سوالی بوده که از قدیم در جستجوی پاسخ آن بودیم. یافتن ارتباط میان ترکیبات ایزوتوپی پتاسیم با گرانش سیاره یک کشف جدید و مهمست که به ما در درک زمان و نحوه دریافت و از دست دادن عناصر فرار در سیارات مختلف کمک می نماید. شهاب سنگ های مریخی تنها نمونه های موجود برای مطالعه ترکیب شیمیایی مریخ هستند. سن شهاب سنگ های مریخی از چند صد میلیون تا چهار میلیارد سال متغیر است و آنها در دل خود اطلاعاتی از تاریخ تکامل عناصر فرار مریخ را ثبت کرده اند. بوسیله اندازه گیری ایزوتوپ های عناصر فراری مانند پتاسیم می توانیم میزان از دست دادن عناصر فرار سیارات مختلف را درک نماییم.
کن وانگ اضافه کرد: این مساله که پیش تر در سطح مریخ آب مایع وجود داشته است، غیرقابل انکار است اما تعیین مقدار کل آب موجود در گذشته مریخ آن هم تنها از راه سنجش از دور و مطالعه داده های مریخ نوردها، دشوار است. مدلهای زیادی برای تعیین محتوای حجم آب مریخ وجود دارد که در بعضی از آنها نشان داده شده، مریخ اولیه حتی مرطوب تر از زمین بوده است اما باور نداریم که چنین چیزی درست بوده باشد.
"کلاس مزگر"(Klaus Mezger) از دیگر نویسندگان این مطالعه اظهار داشت: این مطالعه تاکید می کند که سیارات، دارای یک اندازه بسیار محدودی برای دارای بودن آب کافی که آنها را به یک محیط قابل سکونت تبدیل می کند، هستند. نتایج این مطالعه ستاره شناسان را به جستجوی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت در دیگر منظومه های خورشیدی راهنمایی خواهدنمود.
منبع: بیست و یكم
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب