ناسا صدای همهمه ای فراتر از منظومه شمسی شناسایی كرد
به گزارش بیست و یکم خراسان رضوی حدودا یک دهه پیش، فضاپیمای وویجر۱ (Voyager ۱) ناسا از لبه منظومه شمسی ما خارج شد تا وارد فضای بین ستاره ای شود. این اولین باری بود که یک فضاپیما چنین کاری را انجام داد و اوج حدودا ۳۵ سال سفر این فضاپیما در فضا بود.
به نقل از نیوز، هم اکنون، محققان در حال جستجوی تمام داده های جذاب آن هستند و چیز عجیبی یافتند؛ همهمه ای فراتر از لبه منظومه شمسی ما.
استلا کوخ اوکر، دانشجوی دکترای دانشگاه کرنل ایالات متحده در رشته نجوم و محقق اصلی مقاله جدید منتشرشده در Nature Astronomy اظهار داشت: «ما در حال تشخیص میزان کم وزیاد گاز بین ستاره ای هستیم که بسیار ضعیف و یکنواخت است، چونکه در یک فرکانس باند باریک قرار دارد.»
هنگامی که وویجر ۱ از هلیوپاوز، مرز بین منظومه شمسی و فضای بین ستاره ای به محیط بین ستاره ای سفر می کرد، ابزارهای علمی آن یک جریان ثابت از امواج پلاسما را تشخیص دادند. این بینش به ما این امکان را می دهد که درک بهتری از شکل هلیوسفر، حباب محافظ اطراف منظومه شمسی و چگونگی تأثیر آن توسط این تداوم گازهای بین ستاره ای داشته باشیم.
سیستم موج پلاسما وویجر ۱ (Voyager ۱’s Plasma Wave System) با عبور از هلیوپوز، تغییر گازها را تشخیص داد. در بین فوران های خورشیدی شدید ناشی از خورشید، این همهمه مداوم ناشی از صدای گازهای بین ستاره ای شناسایی شد.
جیمز کوردز، محقق ارشد این تحقیق و استاد نجوم جورج فلدشتاین اظهار داشت: «محیط بین ستاره ای مانند یک باران آرام یا ملایم است. در مورد طغیان خورشیدی، مثل این است که رعدوبرق را در یک توفان ردیابی کنید و باردیگر به یک باران آرام برگردید. این یک فرصت بی نظیر برای مطالعه تراکم فضای بین ستاره ای است.»
شامی چاترجی، همکار و محقق دانشگاه کرنل اظهار داشت: «هرگز فرصتی برای ارزیابی تراکم فضای بین ستاره ای نداشته ایم. حالا می دانیم که برای اندازه گیری پلاسمای بین ستاره ای به رویدادی اتفاقی در ارتباط با خورشید نیاز نداریم. به عبارت دیگر، دانشمندان هنوز هم می توانند با وجود فاصله وویجر ۱ با ۱۴ میلیارد مایل، نگاهی دلچسب به فضای خارج از سیستم ستاره خانگی خود داشته باشند.»
منبع: 21th.ir
این مطلب بیست و یکم را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب